Inleiding
Reeds in de apostolische gemeenten verliet men de eerste liefde tot God en Zijn Woord (Openb. 2 : 4). Er was een periode van vervolgingen onder de Romeinse keizers (Openb. 2 : 10), en reeds in die tijd ontstond de leer dat de Gemeente Israël heeft vervangen (Openb. 2 : 9). Het Romeinse Rijk ging tenonder, maar de eerste zogenaamd Christelijke keizer, Constantijn, zorgde er voor dat Rome kon doorregeren in de vorm van de Rooms-katholieke Kerk. Constantijn maakte van de kerk een staatsgodsdienst, waardoor de kerk zich vestigde in de wereld (Openb. 2 : 13), en waardoor het ‘Christelijk’ geloof zich vermengde met allerlei heidense rituelen. Hierbij kunnen we denken aan de verering van het kruis, de centrale plaats van heiligen en beelden, en de viering van het kerstfeest. Daar waar de kerk zich in de wereld vestigde, ontstond de lering van Balaäm (Openb. 2 : 14), het hoereren en eten van afgodenoffer (de eucharistie), en werden Bijbelgelovigen de dood ingejaagd.
In de vierde kerkelijke periode van Thyatire zagen we de grote macht van Rome. De Rooms-katholieke Kerk, die als de grote hoer (Openb. 2 : 20), de Babylonische religie, de oude heidense religies vermengde met het zogenaamde ‘Christendom’. We zagen dat er weldegelijk groeperingen waren in de Middeleeuwen, die Rome verafschuwden, en die veel dichter bij Gods Woord stonden. Zij werden bestempeld tot ketters en werden vervolgd.
Na de periode van de Rooms-katholieke macht ontstond de Reformatie. De kerk van deze periode (de Protestantse kerken) had de naam te leven, maar zij was dood (Openb. 3 : 1). De Reformatie brak weliswaar met Rome, en stelde Gods Woord centraal, maar schudde niet de totale Roomse erfenis van zich af. Ook de Protestantse kerken leren sacramenten, terwijl de kerk geen genade van God kan uitdelen door het verrichten van handelingen. Eén van de sacramenten die de Protestanten hebben overgenomen is de kinderdoop, waardoor ongelovigen deel uitmaken van de kerk, omdat zij niet op de wedergeboorte gewezen worden. Wedergeboorte leidt tot leven. Wanneer de levendmakende wedergeboorte niet verkondigd wordt, is de kerk dood. Ook de Protestantse kerken leren dat zij in de plaats van Israël gekomen zijn, waarmee zij zichzelf de Bijbelse toekomstverwachting ontzeggen, en waarmee zij zichzelf tot een synagoge des satans gemaakt hebben (Openb. 2 : 9). Het gevolg was dat niet alleen Rome de getrouwe getuigen van Jezus Christus vervolgde, maar we zagen in de Reformatie dat ook de Protestanten de getrouwe getuigen van Jezus Christus vervolgden.
Rome was tijdens de Middeleeuwen een vervalste ‘bijbel’ gaan gebruiken, op grond van vervalste handschriften uit het Egyptische Alexandrië. Rome deed er alles aan om het Woord van God bij de mensen weg te halen, uit de geschiedenis te laten verdwijnen. Maar met de Reformatie heeft de Heere ons Zijn Woord ‘teruggegeven’. Ondanks de vervolgingen van Rome, ondanks de Bijbelverbrandingen van Rome, ondanks het moedwillig vervalsen van Gods Woord, leidde God het zo, dat er in de Reformatie mannen opstonden die Rome doorhadden, en die de capaciteiten hadden om de handschriften bij elkaar te brengen die eens door de eerste Christenen gelezen werden! Het betreft de handschriften van de Byzantijnse meerderheidstekst, die ons bekend zijn geworden via de Textus Receptus in onze Reformatie-Bijbels, zoals de King James 1611 en onze Statenvertaling. De Heere heeft Zijn Woord voor ons bewaard!
Het is juist door de verkondiging vanuit deze Bijbel, dat er in de periode hierna grote opwekkingen over de hele wereld plaatsvonden. Het betreft de periode van Filadelfia, van ca. 1650 tot ca. 1900 na Chr. In deze periode werd Gods Woord bewaard (Openb. 3 : 10). In de prediking klonk: “Zo zegt de Heere...”. De moderne Schriftkritiek bestond nog niet. En door de verkondiging van het Absolute Woord kwamen velen tot geloof! De zegen was tot in de maatschappij zichtbaar. Het was een tijd van grote vooruitgang.
Laodicea: de kerk van de afval
Laodicea is de laatste periode in de ‘kerk’geschiedenis, en vinden we beschreven in: Openbaring 3 : 14 – 22. De periode van Laodicea is de periode van de afval van het geloof, beginnend in ca. 1900 na Chr. tot aan de Opname van de Gemeente. In 2 Thess. 2 : 3 wordt ons verteld dat de dag van Christus, beginnend met de Opname, niet komt voordat de afval gekomen is: “Dat u niemand verleide op enigerlei wijze; want die [= de dag van Christus, vers 2] komt niet, tenzij dat eerst de afval gekomen zij, en dat geopenbaard zij de mens der zonde, de zoon des verderfs”. Voordat de Heere Jezus Zijn Gemeente komt halen is er dus eerst sprake van afval van het geloof. Andere Bijbelpassages laten ook zien dat de eindtijd een moeilijke tijd zal zijn. In 2 Tim. 3 : 1 – 5 lezen we: “En weet dit, dat in de laatste dagen ontstaan zullen zware tijden. Want de mensen zullen zijn liefhebbers van zichzelf, geldgierig, laatdunkend, hovaardig, lasteraars, de ouders ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig. Zonder natuurlijke liefde, onverzoenlijk, kwaadsprekers, onmatig, wreed, zonder liefde tot de goeden, verraders, roekeloos, opgeblazen, meer liefhebbers der wellusten dan liefhebbers Gods; Hebbende een gedaante van godzaligheid, maar die de kracht daarvan verloochend hebben. Heb ook een afkeer van dezen”. Gods Woord spreekt over zware tijden, omdat de mensen wel “een gedaante van godzaligheid” hebben, maar de kracht ervan verloochenen! Ze geven zich uit voor wedergeboren Christenen, maar zijn het niet, of zijn het wel, maar leven er niet naar!
Geestelijk blind
Dit is wat we ook in de brief aan Laodicea geschreven vinden. Openb. 3 : 17 zegt: “Want gij zegt: Ik ben rijk, en verrijkt geworden, en heb aan geen ding gebrek; en gij weet niet dat gij zijt ellendig, en jammerlijk, en arm, en blind, en naakt”. De gemeente Laodicea zegt rijk en verrijkt te zijn, en aan niets gebrek te hebben. Dat is aan de ene kant materiële welvaart, aan de andere kant denken ze ook op het geestelijk vlak rijk te zijn! We zullen daar nog uitgebreid op terugkomen. Ondanks de materiële welvaart, en de gedachte geestelijk rijk te zijn, zegt de Heere: “gij weet niet dat gij zijt ellendig, en jammerlijk, en arm, en blind, en naakt”. In de geschiedenis van de Emmaüsgangers lezen we wat ‘geestelijk blind’ zijn inhoudt. Terwijl Jezus met hen oploopt, lezen we in Luk. 24 : 16: “En hun ogen werden gehouden, dat zij Hem niet kenden”. En later in de geschiedenis lezen we in Luk. 24 : 31: “En hun ogen werden geopend, en zij kenden Hem”. Doordat de mensen in de gemeente van Laodicea blind zijn, kennen ze Jezus niet, ook al zeggen ze van wel! Het is niet voor niets dat Openb. 3 : 20 zegt: “Zie, Ik sta aan de deur, en Ik klop; indien iemand Mijn stem zal horen, en de deur opendoen, Ik zal tot hem inkomen, en Ik zal met hem avondmaal houden, en hij met Mij”. De Heere Jezus staat buiten de gemeente! Vervolgens is het een persoonlijk vervolg. Wanneer iemand de deur opendoet, dat moet de deur van iemands hart zijn, zal de Heere met hem persoonlijk avondmaal houden. De gemeente heeft de deur voor Jezus op slot gedaan, maar er zijn ook in de eindtijd best individuen die persoonlijk de Heere Jezus wel willen volgen, en hun hart voor Hem openen. Maar het overgrote deel is blind!
De eindtijd is de tijd van de afval. Met de blindheid zijn ze geestelijk arm, en daardoor naakt! Toegepast op de Gemeente van Jezus Christus, betekent dit dat een gelovige naakt kan zijn! Een wederom geboren gelovige is behouden. De Bijbel zegt dat als een gelovige voor de Rechterstoel van Christus verschijnt, en al zijn werken verbranden, de gelovige zelf behouden is. In 1 Kor. 3 : 15 lezen we: “Zo iemand werk zal verbrand worden, die zal schade lijden; maar zelf zal hij behouden worden, doch alzo als door vuur”. De gelovige houdt in de eeuwigheid niets over dan het eeuwige leven. Echter wanneer zijn werken in het vuur van de Rechterstoel van Christus blijven bestaan, krijgt de gelovige loon. In 1 Kor. 3 : 14 staat: “Zo iemands werk blijft dat hij daarop gebouwd heeft, die zal loon ontvangen”. Wat voor een loon? De Bijbel spreekt over het ontvangen van kronen (zie bijv. 2 Tim. 4 : 8, er zijn er vijf), maar tevens over het meeregeren met Hem in Zijn Koninkrijk (2 Tim. 2 : 12), en over het “wit en rein fijn lijnwaad” (Openb. 19 : 14). Wanneer de Gemeente met de Heere Jezus mee terug komt naar de aarde, om met Hem te regeren in Zijn Koninkrijk, dan is zij daarmee bekleed. Zij is dan gehuwd met de Bruidegom. En van de Bruid staat geschreven in Openb. 19 : 8: “En haar is gegeven, dat zij bekleed wordt met rein en blinkend fijn lijnwaad; want dit fijn lijnwaad zijn de rechtvaardigmakingen der heiligen”. Wanneer een wederomgeboren gelovige Gods Woord veracht, daardoor blind is en niet naar Gods Woord kan leven en dus Jezus niet kent, maar Hem buiten de deur heeft geplaatst, dan is hij niet alleen blind, maar ook arm en naakt, want de kronen, de witte kleding, en het meeregeren in het Koninkrijk zijn niet voor hem weggelegd! In de eindtijd doet zich de situatie voor dat complete gemeentes Jezus buiten de deur hebben gezet. Slechts een enkeling heeft de deur voor Hem opengedaan en kent Hem. Dat is de situatie van de grote afval van het geloof in de eindtijd.
Het begin van de afval: rond 1900 na Chr.
Wanneer is dit ontstaan? Clarence Larkin heeft reeds in 1918 na Chr. een boek uitgegeven met de titel ‘Dispensational Truth’, een schitterend boek waarin hij in verschillende schema’s de bedelingen heeft uitgewerkt. Daar zijn best zaken bij die wij net even anders benaderen, maar over het algemeen is het een goed boek. Reeds in 1918 gaf Clarence Larkin in een schema aan dat de periode Laodicea in 1900 na Chr. is begonnen! Hij schrijft in hetzelfde boek het volgende:
“Onze kerken zijn vandaag de dag grotendeels lauw. Er zijn weinig warme harten te vinden voor geestelijke zaken. Er gebeurt veel, maar het is grotendeels mechanisch en van een sociaal karakter. Comités, groepen en clubs vermenigvuldigen zich, maar er is een afwezigheid van geestelijke warmte. Er worden opwekkingsbijeenkomsten gehouden, maar in plaats dat men wacht op wat de Heere doet, worden evangelisten en betaalde zangers ingehuurd, en het winnen van zielen is een commerciële zaak geworden” [1].
Dat zei Clarence Larkin reeds in 1918! En in zijn schema geeft hij aan dat de afval van het geloof reeds in 1900 is begonnen. En het klopt. Van ca. 1650 tot 1900 na Chr. gingen de opwekkingspredikers de wereld over, en mensen bekeerden zich massaal. Maar vanaf 1900 na Chr. tot nu is er eigenlijk alleen maar geestelijke achteruitgang van de gelovigen (in het algemeen gesproken). Clarence Larkin zag de ontwikkeling toen reeds, laat staan waar wij in onze dagen staan. Zeker de laatste jaren kunnen we stellen dat we in een goddeloze wereld leven met een afvallig Christendom.
De wortel van de afval: Gods Woord wordt verlaten
Maar waarom begon die afval in 1900? Dat heeft te maken met de vertalingenkwestie. We hebben er reeds bij stilgestaan hoe de Rooms-katholieke Kerk in de Middeleeuwen Gods Woord bij de mensen heeft proberen weg te halen. Gods Woord dat zich vanuit Antiochië in verschillende talen over de wereld verspreidde: in het Grieks, in het Syrisch en in het Latijn (de Oude Latijnse Vulgaat). Rome bestreed Gods Woord door deze vertalingen te verbranden, de aanhangers van deze vertalingen als ketters zwaar te vervolgen en door een vervalste Vulgaat op de markt te brengen. Toen keizer Constantijn de ‘bijbel’ liet vertalen, benaderde hij daarvoor de kerkhistoricus Eusebius, die vanuit zijn bewondering voor Origenes, zich richtte op de geschriften die van hem afkomstig waren. Maar deze hadden hun oorsprong niet in Antiochië, maar in Alexandrië. Daar werkten onder andere ongehoorzame Joden, want de Joden mochten van God nooit terugkeren naar Egypte, aan vervalsing van de Bijbel. Zij vermengden Gods Woord met heidense filosofie van onder andere de Griekse filosoof Plato. Het bewijs vinden we in de handschriften die afkomstig zijn van Alexandrië: onder andere de Vaticanus en de Sinaïticus. Deze handschriften tonen een spoor van schrijffouten, en aangebrachte veranderingen en tevens bevatten ze boeken die niet tot de canon van de Schrift behoren! Deze handschriften heeft Rome gebruikt voor haar Vulgaat. Dit is de Roomse ‘bijbel’ van de Middeleeuwen geworden.
Vanaf ca. 1900: de nieuwe vertalingen terug naar Rome!
Maar wat heeft dat met de afval van het geloof van na 1900 te maken? Het feit is dat onze nieuwe vertalingen heel sterk op de Rooms-katholieke vertalingen zijn gaan lijken. Waar komt dat vandaan? Toen Gods Woord in de Reformatie-Bijbels de mensen bereikte, heeft de Rooms-katholieke Kerk er alles aan gedaan om de Christelijke wetenschap te bewerken. Rome heeft dit onder andere door de Jezuïeten-orde bereikt [2]. De zogenaamde Christelijke wetenschap is steeds meer pro-Rome gaan denken. Er ontstonden allerlei theorieën die twijfel zaaiden over de betrouwbare overlevering van Gods Woord [3]. Kardinaal Wiseman (1802 – 1865) was een belangrijke persoon, die ervoor zorgde dat de anti-Roomse vijanden in de Kerk van Engeland teniet gedaan werden, en dat verschillende Protestanten weer onderworpen werden aan Rome. Eén van die mannen was de Anglicaanse aartsbisschop Trench, die, terug in Engeland, een herziening van de Engelse King James 1611 promootte [4]. Twee andere mannen die een belangrijke rol in de herziening speelden, waren Brooke Foss Westcott (1825 – 1903) en Fenton John Anthony Hort (1828 – 1892) [5]. De bedoeling was om een herziening te maken op grond van de Textus Receptus, maar zij hebben zelf op grond van de Alexandrijnse geschriften een nieuwe Griekse tekst samengesteld: de Westcott en Hort Griekse tekst. En aan de hand daarvan hebben zij het herzieningscomité dusdanig bewerkt dat hun veranderings-voorstellen in de tekst van de Bijbel zijn aangenomen [6]. Hort geloofde niet in de schepping, en was een grote bewonderaar van Charles Darwin, de grondlegger van de evolutie-theorie. Ook geloofde hij niet in het plaatsvervangende lijden en sterven van de Heere Jezus. Zo zijn er ook van Westcott vele zaken te noemen, waaronder zijn grote gerichtheid op Rome en bewondering voor de Maria-verering [7]. Deze heren hebben er voor gezorgd dat in 1881 na Chr. het Nieuwe Testament en in 1884 na Chr. Het Oude Testament in de Revised Version verscheen, op grond van de Alexandrijnse handschriften. Duizenden veranderingen in Gods Woord op grond van maximaal 5 % van alle getuigen [8], die ook nogeens onbetrouwbaar zijn: de Alexandrijnse handschriften.
Vanaf ca. 1900: van Schriftgezag naar Schriftkritiek
Vanaf die tijd ontstond de moderne Schriftkritiek. De Westcott en Hort Griekse tekst is de basis geworden van de Nestle-Aland Griekse tekst, die op de grote meerderheid van Bijbelscholen en -universiteiten gebruikt wordt [9]. Deze tekst is de basis geworden van alle nieuwe vertalingen die na 1881 na Chr. verschenen zijn! Men schermt met de grondtekst, maar ondertussen past men Gods Woord op grond van filosofisch aangepaste geschriften aan. Daar waar men in de periode Filadelfia blij was met Gods Woord, Gods Woord hoorde en aannam zoals het er stond, en daardoor tot bekering kwam, daar zegt men tegenwoordig: “Deze tekst kun je ook anders lezen...”, of “het is zeer twijfelachtig of dit vers in de originele grondtekst wel gestaan heeft...”, met alle gevolgen vandien. Men gelooft niet meer in Absolute Woord van God!
Resultaat: afgoderij in de gemeente
Daar waar Salomo Gods Woord verachtte, leidde dat bij hem tot afgoderij! Daar waar in de Middeleeuwen onder Roomse overheersing Gods Woord veracht werd en vernietigd werd en vervangen werd door een vervalsing, leidde dat tot afgoderij! De koningin des hemels – Maria – werd vereerd. Heiligenverering werd ingevoerd. Het Bijbels Avondmaal werd een mystieke eucharistieviering. Symbolen en beelden kregen een centrale plaats. Heidense feesten werden ‘Christelijk’ gemaakt, waardoor Christenen zelfs vandaag de dag heidense feesten vieren. Bijbelgelovende Christenen werden in de Middeleeuwen vervolgd, en ga zo maar door... Maar ook vandaag de dag zien we dat door de verachting van Gods Woord, door de vervanging van Gods Woord met een vervalsing, de afgoderij hand over hand toeneemt. Afgoderij en spiritisme! We hebben in een studie over de moderne ontwikkelingen op het gebied van het gebed al gezien hoe een vorm van zogenaamd ‘Christelijke’ mantra’s het gebedsleven van de mensen gaat beheersen. Iconen beginnen weer belangrijk te worden en allerlei vormen van meditatie worden aanbevolen. Om nog maar te zwijgen van de grote bewondering die Rome vandaag de dag van de Evangelischen en andere gelovigen krijgt. Zo zien we bijvoorbeeld dat de EO de laatste jaren veel aandacht besteed aan bijvoorbeeld heiligen. Men heeft bijvoorbeeld een DVD uitgegeven: “St. Patrick, Zendeling en heilige van Ierland” [10], waarin men verteld over een priester die een stem hoorde om het Evangelie in Ierland te gaan verkondigen. In de trailer wordt hij weliswaar een “afvallig priester” genoemd, maar ook een “visionair mysticus”. Een priester die een stem hoorde! Of neem de DVD over Franciscus van Assisi, over een monnik die een beslissend visioen kreeg om de kerk te herstellen [11]. Franciscus van Assisi was een Rooms-katholieke monnik, die door een Paus is heiligverklaard. Het doet denken aan de keizer die een visioen kreeg… Zo heeft men een studiepakket “Heiligen, helden en zondaren, mediaboek en bijbelstudie”, “een studiereeks die, aan de hand van bekende en minder bekende gelovigen” laat zien:
“Wie was God voor hen en hoe waren zij een inspirerend voorbeeld, niet alleen voor de mensen om hen heen, maar ook voor ons vandaag de dag” [12].
Natuurlijk mag men een levensbeschrijving lezen van iemand die werk voor de Heere doet, maar… Wanneer we dan zien hoe bij andere DVD’s de keuzen gemaakt worden om St. Patrick en Franciscus van Assisi te belichten, dan zien we hoe men gericht is op Rome en mystiek. Dit heeft niets met de verkondiging van de Bijbelse Boodschap te maken, maar we zien dat “heiligen” ook hun intrede doen bij Evangelischen! Hierin zien we opnieuw hoe waar Gods Woord is dat in Kol. 2 : 8 zegt: “Ziet toe, dat niemand u als een roof meevoere door de filosofie, en ijdele verleiding, naar de overlevering der mensen, naar de eerste beginselen der wereld, en niet naar Christus”.
We leven heel duidelijk in een tijd van afval van het geloof. Een afval die rond 1900 na Chr. is ingezet door het terzijde zetten van het Absolute Woord van God! In de eindtijd-gemeente staat de Heere Jezus buiten de deur (Openb. 3 : 20)!
Het is alles voorzegd!
In 2 Tim. 4 : 2 – 5 staat geschreven: “Predik het woord; houd aan tijdig, ontijdig; weerleg, bestraf, vermaan in alle lankmoedigheid en leer. Want er zal een tijd zijn, wanneer zij de gezonde leer niet zullen verdragen; maar kittelachtig zijnde van gehoor, zullen zij zichzelf leraars vergaderen, naar hun eigen begeerlijkheden; En zullen hun gehoor van de waarheid afwenden, en zullen zich keren tot fabels. Maar gij, wees wakker in alles, lijd verdrukkingen; doe het werk van een evangelist, maak, dat men van uw dienst ten volle verzekerd zij”.
